நல்லது செய்திட பொய் சொல்லலாம் - சரியே - தவறே.



நியூயார்க்கில் உள்ள "ஆனந்தம்" என்ற இலங்கைத்தமிழர்  அமைப்பு திசம்பர் ஆறு  2014  அன்று  நடத்திய பட்டிமன்ற நிகழ்ச்சியில் நடுவராக பங்கேற்று அடியேன் நிகழ்த்திய தொடக்கவுரை.

மூச்சுக்கொடுத்த இறைவனுக்கும், தமிழ்ப்

பேச்சுக் கொடுத்த என் அம்மாவுக்கும்,

வாய்ப்புக் கொடுத்த சபைக்கும் என்

வணக்கமும் நன்றிகளும்.

அம்மான்னு சொன்னதும் எந்த அம்மாவை சொல்னேன்னு யோசிக்காதீங்க. என் சொந்த அம்மாவைத்தான் சொன்னேன்.  

“செவிக்குணவு இல்லாத போழ்து சிறிது வயிற்றுக்கும் ஈயப்படும்”,என்பார்கள். இங்கு முதலில் வயிற்றுக்கு நல்ல காரசாரமான உணவை உண்டு விட்டு , அப்படியே போய் விடாமல்  இப்போது செவிக்குணவு தேடி வந்துள்ள அனைவருக்கும் நன்றி

அன்புப் பெரியோர்களே

அருமைத் தாய்மார்களே

இனிய குழந்தைகளே.

-என்ன எங்கயோ கேட்ட மாதிரி இருக்கா? என்னுடைய குரு பேராசிரியர் சாலமன் பாப்பையா மாதிரி கொஞ்சம் try பண்ணேன். ம்ஹீம் அவர் மாதிரி  வருமா?

அவருடைய சாரீரமும் சரி, சரீரமும் சரி நல்ல கனமானவை.எனக்கு சாரீரமும் சரியில்லை (இருமியபடி   ) சரீரமும் சரியில்லை.

நான் என்பதுகளில் மதுரை அமெரிக்கன் கல்லூரியில் படிக்கும்போது, ஐயா அவர்கள் தமிழ்த்துறை தலைவராக இருந்தார்.

நண்பர் சிவபாலன் என்னை நடுவராக இருந்து பட்டிமன்றம் நடத்தித்  தர வேண்டும் எனக் கேட்டபோது நமக்கு என்ன தகுதி இருக்குன்னு நினைச்சேன். நம்ம ரொம்ப குண்டாவும் இல்லை, ரொம்ப ஒல்லியாவும் இல்லை. ரெண்டுக்கும் நடுவுல இருக்கிறதால நடுவரா போட்டிருப்பாரோன்னு  சந்தேகம் வந்தது. சீச்சீ இது எனக்கு மொக்கையா இருக்கேன்னு விட்டுட்டேன். ஆனா அவர் கேட்டார், உங்களுக்கு மணியடிக்கத் தெரியுமான்னு, மணி அடிக்க என்ன PHD -யா படிச்சிருக்கனும்னு நெனைச்சு, தெரியும்னேன். “அப்ப நீங்கதான் நடுவர்னு”, சொல்லி, இந்த மணியை என் கையில குடுத்துட்டார். இப்ப நான் இந்த மணியை நல்லா அடிக்கிறேனா இல்லையான்னு நீங்கதான் தீர்ப்புச் சொல்லணும்.

இங்கு ஆனந்தம் நிகழ்ச்சியில் திரளாகக் கூடியிருக்கும் தமிழ் மக்களைப் பார்க்கும் போது மிகவும் ஆனந்தமாக இருக்கிறது.

“தமிழ் இனி மெல்லச்சாகும்” என்று கவிஞர் சொல்லியது உண்மையாகி விடுமோ என்ற பயம் எனக்குண்டு. ஏன்னு கேளுங்க. தமிழ்நாட்டில இப்ப தமிழ் இல்லை. போன மாசம் தமிழ்நாட்டுல இருந்து ஒருவர் வந்திருந்தார். தமிழ்நாடுன்னு சொன்னேன். இல்லைங்க அது இப்ப 'டமில்நாடு'. இந்த டமில் நாட்டுத் டமில் எப்படியிருக்குன்னு பாருங்க.

“Yesterday evening flight எடுத்து வந்தேன். flight full -ஆ இருந்துச்சு. Morning  flight delay ஆனதால கொஞ்சம் late ஆயிருச்சு. Is it ok?”

இதுதாங்க டமில் இதுக்கு பேர் தமிழா.

ஐயா தமிழில் பேசக்கூடாதான்னு  கேட்டா, “நாஷ்டா துன்னுச்சா? ன்னு கேட்கிறார் .அய்யய்யோ இதுக்கு அதுவே பரவாயில்லை.

“எனக்கு டமில் கொஞ்சும் கொஞ்சும் தெரியும்”. இது வேற நாட்டு மக்கள் சொல்லல தமிழ் நாட்டுல பிறந்து வளர்ந்த பிள்ளைகள் சொல்லுது. அதுல பெற்றோருக்குப் பெருமை வேற.

ஆனால் தேமதுரத்தமிழோசை உலகமெலாம் பரவவேண்டும் என்று பாரதியார் சொன்னது இப்போது இலங்கைத் தமிழர்களால் நிறைவேறி உள்ளது. கனடா, இங்கிலாந்து, அமெரிக்கா, ஃபிரான்ஸ், ஜெர்மனி, ஸ்விட்சர்லாந்து இப்படி சொல்லிக் கொண்டே போகலாம். அவர் பேசும் தமிழும் உச்சரிப்பும். இன்னும் தமிழாகவே இருக்கிறது.

“குழலினிது யாழ் இனிது என்று சொல்வார்கள் தம்மக்கள் மழலைச்சொல் கேட்காதவர்கள்”,  என்பது பழசு. “குழலினிது யாழ் இனிது என்று சொல்வார்கள் நம் யாழ்ப்பாணத்தமிழ் கேட்காதவர்கள்”, என்பது புதுசு.  என்னயாது இவர்கள் பேசும் தமிழ் இவ்வளவு இனிமையாக இருக்கே என்று வியந்தேன். அது ஏன்னா அதான் உங்க ஊர் பேரிலயே யாழ் இருக்கே.

நான் உறுதியாகச் சொல்வேன், வெளி நாடுகளில் இப்போது, புலம் பெயர்ந்த தமிழர்களால்தான் தமிழ் வாழ்கிறது. எனவே தமிழ் சாகவே சாகாது.

சரி தலைப்பிற்கு வருவோம்.

நல்லது செய்திட பொய் சொல்லலாம் - சரியா?, தவறா?

என் மனைவிக்கு என்னோடு கல்யாணம் ஆகி 22 வருடம் ஆயிருச்சு. அப்ப எனக்கு எத்தனை வருஷம்னு ஆச்சுன்னு கேட்கறீங்களா? ஏங்க என்னப்பாத்தா கல்யாணம் ஆகி 22 வருஷம் ஆன மாதிரியா தெரியுது?

இத்தனை வருஷம் கழிச்சும், அவ இப்ப அடிக்கடி என்னைக் கேட்கும் கேள்வி, “என்னை உங்களுக்குப் பிடிச்சிருக்கா?”. நீங்களே  சொல்லுங்க,  இதுக்கு நான் உண்மை சொல்றதா இல்ல பொய் சொல்றதா?.கண்ணதாசன் சொன்னபடி,”மனைவி அமைவதெல்லாம் இறைவன் கெடுத்த வரம். மன்னிக்கவும் இறைவன் கொடுத்த வரம்

நான் அடிக்கடி பொய் சொல்லமாட்டேன், ஆனா அப்பப்ப பொய் சொல்வேன்.

"உன்னை எனக்கு ரொம்பப் பிடிக்கும்னு", ஒரு பொய் ஐயையோ தப்பு தப்பு உண்மையைச் சொன்னேன். “போங்க நீங்க பொய் சொல்றீங்கன்னு”, சொல்றா.

இந்த பெண்கள்ட்ட ஒரு விஷயம். நீங்க எந்தப் பொய்யைச் சொன்னாலும் உடனே கண்டுபிடிச்சிருவாங்க. ஆனா நீங்க ஒரே ஒரு பொய்யைச் சொன்னா மட்டும் கண்டிப்பா நம்பிருவாங்க.

அது என்னன்னா, "ஏய் நீ ரொம்ப அழகாயிருக்கே",. என்ன நான் சொல்வது உண்மைதானே.

இந்தப் பொய் சொல்றது எங்கிருந்து  வந்துச்சுன்னு நினைச்சா ஆச்சரியமாயிருக்கு.

எங்கம்மாதான் எனக்கு முதல் கிரேட் டீச்சர். தமிழை அவர்களிடம் தான் கற்றுக் கொண்டேன். அந்த வகுப்பறையில நடந்ததெல்லாம் நல்லா ஞாபகம் இருக்கு. ஆனா எங்கம்மாதான்  டீச்சர்ங்கறதால நான் மட்டும் அவுங்க மேஜை  மேலதான உட்காருவேன். ஏன்னா 5 ஆவது வயசுல நான் முத கிரேட் படிச்சாலும், ஒரு வயசுலர்ந்து அங்கனதான உட்கார்றேன்.    

வகுப்பு ஆரம்பிக்கும் முன்னால எல்லோரையும் நிற்க வைத்து கண்களை மூடி பிரார்த்தனை பண்ணுவாங்க எங்கம்மா. பிரார்த்தனை முடிச்சு கண்ணைத்திறந்தவுடனே, யாராவது ஒரு பொண்ணோ பையனோ ஓடி வருவாங்க. “டீச்சர் என் சிலேட்டை யாரோ உடைச்சுட்டாங்கன்னு". இப்படி தினம் ஒரு சிலேட் உடைஞ்சிச்சு. யாரு உடைக்கிறாங்கன்னு கண்டே பிடிக்க முடியல. ஒரு நாள் என்ட்ட கேட்டாங்க, "ஏன்டா தம்பி நீ ஏதும் உடைச்சியான்னு?”, நான் சொன்னேன் "சத்தியமா இல்லம்மான்னு". ஆனா நான் அப்ப சொன்னது பொய். என் அம்மா இங்கதான் இருக்காங்க, “அம்மா அந்த சிலேட்களை உடைச்சது வேற யாருமில்ல நான்தான்”. எல்லோரும் கண்ணை மூடியவுடனே நைஸா கீழே இறங்கி வந்து, சிலேட்டை ஒரு மிதி மிதிச்சுட்டு ஒண்ணும் தெரியாத மாதிரி மேலே ஏறி உட்கார்ந்திருவேன்.

“அம்மா என்னை மன்னிச்சுருங்க”. அப்பாடா இப்பதான் நிம்மதியாயிருக்கு, ரொம்ப நாள் உறுத்திட்டே இருந்துச்சு,  வேலையை முடிச்சுட்டு வீட்டுக்கு வந்து பாக்கறீங்க. கிளாஸ் டம்ளர் உடைச்சு கிடக்கு. யாரு ஒடைச்சுதுன்னு கேளுங்க. நான் இல்லன்னு பொய்தான் முதல்ல வரும்.

சிறு குழந்தைகள்ட்ட கேளுங்க "ஏய் யார் இதைச் செஞ்சது". நான் இல்லைன்னு பொய்தான் வரும். இவ்வளவு சின்னக் குழந்தைகளுக்கு பொய் சொல்ல கத்துக் கொடுத்தது யாரு?

இது ஆதாம் ஏவாள் காலத்திலிருந்து வருதாம். சாப்பிடக் கூடாதுன்னு கடவுள் சொல்லியும் கேட்காம விலக்கப்பட்ட கனியைச் சாப்பிட்டதால பாவம் வந்தது உலகத்தில். அது பரம்பரை பரம்பரையாய் வருது.

பொய்யால அழிந்தவங்களும் இருக்காங்க, வாழ்ந்தவங்களும் இருக்காங்க.

நான்கு பேரும் நல்ல பேச்சாளர்கள், சன் டிவி “கல்யாணமாலை” பட்டி மன்றத்தில் என்னோடு இணைந்து  பேசின இவர்களுக்கு ரசிகர்கள் ஏராளம். இவங்களோட விவாதம் பண்ணி ஜெயிக்க முடியாதுன்னுதான்  நான் நடுவில வந்து உட்கார்ந்திட்டேன். வாதங்கள் துவங்கட்டும் .