இதற்கு முந்தின பகுதியைப்படிக்க இங்கே சுட்டவும்
https://paradesiatnewyork.blogspot.com/2019/12/blog-post.html
ஒரு ஞாயிறு மாலை வீட்டில் ஓய்வாக இருக்கும்போது, அப்போது மேலே குடியிருந்த என் மனைவியின் தம்பி தன் வீட்டுக்கு வரும் விருந்தினரை மரியாதை நிமித்தமாகவோ, அல்லது எங்கள் வீட்டில் சாப்பிடவோ அல்லது நான் சேகரித்து வைத்திருக்கும் கலைப் பொருட்களைப் பார்க்கவோ அழைத்து வருவதுண்டு.
https://paradesiatnewyork.blogspot.com/2019/12/blog-post.html
ஒரு ஞாயிறு மாலை வீட்டில் ஓய்வாக இருக்கும்போது, அப்போது மேலே குடியிருந்த என் மனைவியின் தம்பி தன் வீட்டுக்கு வரும் விருந்தினரை மரியாதை நிமித்தமாகவோ, அல்லது எங்கள் வீட்டில் சாப்பிடவோ அல்லது நான் சேகரித்து வைத்திருக்கும் கலைப் பொருட்களைப் பார்க்கவோ அழைத்து வருவதுண்டு.
அன்றைய நாளில் வந்தவரிடம் நடந்த உரையாடலை கீழே தருகிறேன்.
பரதேசி : வாங்க உட்காருங்க
சென்னை : நன்றி சார்
பரதேசி : சென்னையில் என்ன செய்கிறீர்கள்?
சென்னை : லேடி ஆண்டாள் பள்ளியில்
உடற்பயிற்சி ஆசிரியராக இருக்கிறேன் சார்.
பரதேசி : மகிழ்ச்சி, நியூயார்க்கிற்கு
என்ன விஷயமாக வந்திருக்கிறீர்கள்.
சென்னை: எங்கள் மாணவரோடு கல்விச்
சுற்றுலா வந்திருக்கிறோம். அவர்களெல்லாம் ஹோட்டலில் தங்கியிருக்கிறார்கள். நான் மட்டும்
நண்பரைப் பார்க்க வந்தேன்.
மைத்துனர் : (என்னைக்காட்டி) இவர்
தமிழ்ச்சங்கத்தில் பொறுப்பில் இருக்கிறார். நிறைய எழுதுவார், பட்டி மன்றம் பேசுவார்
.
சென்னை: அப்படியா எனக்குக்கூட ஒரு
எழுத்தாளரைத் தெரியும்?
பரதேசி : அவர் எங்கே இருக்கிறார்?
சென்னை : இங்குதான் நியூயார்க்கில்
இருக்கிறார். நியூயார்க்கில் நடக்கும் சில நிகழ்வுகளை சுவையாக எழுதுவார்.
பரதேசி : அப்படியா? அவர் பெயர் என்ன?
சென்னை : இருங்கள் சட்டென ஞாபகம்
வரமாட்டேங்குது. சமீபத்தில் கூட ஆனந்த விகடனில்
அவர் எழுதிய கட்டுரை வந்திருந்தது.
என்று சொல்லிவிட்டு தன கைத்தொலைபேசியில்
தேடித்தேடி ஆனந்த விகடனில் வெளிவந்த என்னுடைய ஆர்ட்டிகளை எடுத்துக் காண்பித்தார்.
பரதேசி : அவரை உங்களுக்குத் தெரியுமா?
சென்னை: நெருங்கிய பழக்கமில்லை. ஆனால்
ஓரளவுக்குத் தெரியும். அவருடைய பிளாக்கை நான் தொடர்ந்து படித்து வருகிறேன்.
பரதேசி : எனக்கும் அவரை ஓரளவுக்குத்
தெரியும்.
சென்னை : அவர் பெயர் கூட, இருங்கள்
பார்த்துச் சொல்கிறேன். ஆம் அவர் பெயர் பரதேசி.
அப்போது என் மனைவி சமையலறையிலிருந்து வந்து, அந்தப் பரதேசி இவர்தான்
என்று சொல்ல எல்லோரும் சிரித்தனர். சென்னைக்காரருக்கு என்ன செய்வதென்று தெரியவில்லை.
முற்றும்.
இது கொஞ்சம் பரவாயில்லை. அவர் எந்தப் பீலாவும் விடாமல் நேர்மையாக இருந்திருக்கிறார். சிறு மகிழ்ச்சி தரும் அனுபவம்தானே?
ReplyDeleteஉண்மைதான் ஸ்ரீராம் , நன்றி .
Deleteஹா... ஹா... ஹா... ஹா...
ReplyDeleteஹா... ஹா... ஹா... ஹா...நன்றி திண்டுக்கல் தனபாலன்.
Deleteசம்பவம் ஒன்றுக்கு இது பரவாயில்லை
ReplyDeleteபேரைச் சொல்லாமல் உங்க blog பெயரை சொல்லிருக்கார்.
அவர் உங்க எழுத்துக்கு அடிமை (என்னைப் போல்)
தங்கள் அன்புக்கு நான்தான் அடிமை அன்பு.
Delete